ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΝΤΑ

Ένα φαινόμενο που απασχολεί τους γονείς τη σημερινή εποχή είναι  ο εθισμός των παιδιών  στην παιδική, προεφηβική και εφηβική ηλικία  στα Video Games  (“Gaming Disorder”) . Πλέον τα παιδιά περνούν ένα μεγάλο μέρος της ημέρας τους με συσκευές τεχνολογίας (κινητό, tablet, υπολογιστής, κονσόλες gaming) παίζοντας παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας, συνήθως online. Τα συμπτώματα του “Gaming Disorder”  είναι η  έλλειψη ελέγχου  του ατόμου στην  έναρξη , τη  διάρκεια , τη  συχνότητα  και την  ένταση  του παιχνιδιού, η προτεραιότητα που δίνεται έναντι των άλλων καθημερινών ενδιαφερόντων και η αύξησή του παρά τις αρνητικές συνέπειές του στη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξή του ατόμου (οικογενειακοί και κοινωνικοί δεσμοί, εκπαίδευση, διατροφή, ύπνος). Είναι σύνηθες τα παιδιά και οι έφηβοι που παρουσιάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά να εμφανίζουν παράλληλα και άλλες προβληματικές συμπεριφορές, πχ  διαταραχές ελέγχου των παρορμήσεων ,  ΔΕΠΥ ,   κατάχρηση ουσιών . Σύμφωνα με έρευνες το ά

Όταν έρθει η στιγμή της ενηλικίωσης, φαντάζει δύσκολο σε πολλούς γονείς να αναγνωρίσουν και να αποδεχθούν ότι το μικρό τους, πλέον είναι ένας  ανεξάρτητος νεαρός ενήλικας, με κριτική σκέψη , έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες των πράξεων του, να διαχειριστεί και να κάνει τις επιλογές του. Διανύοντας τα παιδικά και εφηβικά χρόνια, αναγνωρίζουμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η δική μας στάση ως γονείς, τα όρια που θέτουμε και το περιβάλλον που δημιουργούμε για το παιδί, στην αυτονομία του. Η διαδικασία αποχωρισμού από το ενήλικο παιδί Παράλληλα όμως μία πολύ σημαντική διεργασία στην οποία καλείται ο γονιός να υποβάλει τον εαυτό του είναι η προετοιμασία του για την αποσυγχώνευση και τον αποχωρισμό με το ενήλικο πλέον παιδί του. Οι συμπεριφορές που έχουμε ως γονείς προς τα παιδιά, έχουν σημαντικές επιπτώσεις στη  διαμόρφωση της προσωπικότητας  τους, στην ενήλικη ζωή τους και φυσικά στη σχέση που θα αναπτύξουν μαζί μας. Ένας γονιός λοιπόν που δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με το ενήλικ