ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΝΤΑ

Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί, ξεκινώντας μία νέα σχέση, τι μπορεί να θέλει το άλλο πρόσωπο από εμάς, πόσο ειλικρινείς είναι οι προθέσεις του και μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε μαζί του; Ποικίλα σενάρια, άλλοτε αυτοκαταστροφικά και βασανιστικά, άλλοτε όμορφα και ανακουφιστικά. Σπάνια όμως αναρωτιόμαστε τι είμαστε εμείς σε θέση να προσφέρουμε στον επιθυμητό άλλο, αν είμαστε πραγματικά διαθέσιμοι για εκείνον και αν μπορούμε ειλικρινά να αντέξουμε τη συναισθηματική εγγύτητα που ορίζει μία σχέση. Οι σχέσεις, οι φόβοι και οι ανησυχίες που προκύπτουν από αυτές Οι  σχέσεις  είναι, εξ ορισμού, ένα δύσκολο κεφάλαιο στη καθημερινότητα μας, το οποίο μας ορίζει και μας οδηγεί. Φίλοι, οικογένεια, σύντροφος, γίνονται όλα ένα κουβάρι που περιπλέκεται και προκαλεί τις αντοχές και τις ανοχές μας. Πόσο έτοιμοι είμαστε όμως να αφεθούμε σε έναν άνθρωπο, να τον αφήσουμε να δει ποιοι πραγματικά είμαστε και τι θέλουμε; Πόσο καταστροφική φαντάζει μέσα μας η εικόνα μίας ολοκληρωτικής σύνδεσης με

Με τον όρο  βουλιμία  εννοούμε τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια έντονης επιθυμίας για τροφή. Σε ένα επεισόδιο βουλιμίας το άτομο καταναλώνει μεγάλη ποσότητα τροφής σε μικρό χρονικό διάστημα συνοδευόμενο από αίσθημα απώλειας ελέγχου, καταθλιπτικής διάθεσης και σκέψεων αυτομομφής. Το  επεισόδιο βουλιμίας  ακολουθείται από την προσπάθεια απαλλαγής από τις περιττές θερμίδες συνήθως μέσω εμετού, καθαρτικών, διουρητικών και υπερβολικής άσκησης. Το άτομο οδηγείται και εγκλωβίζεται σε έναν φαύλο κύκλο με αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής του. Ο κύκλος των συναισθημάτων που ακολουθεί ένα επεισόδιο βουλιμίας είναι μεγάλος. Στα πρώτα λεπτά κατανάλωσης της αρκετά μεγάλης ποσότητας τροφής κατακλύζουν το άτομο συναισθήματα ευφορίας, ανακούφισης, ηδονής και ικανοποίησης. Πολύ σύντομα, κατά τη διάρκεια της πράξης τη θέση τους έρχονται να πάρουν η ένταση, το άγχος και η αίσθηση της μοναξιάς. Σύμφωνα με τον Dr. Christopher Fairburn, όσο διαρκεί το επεισόδιο, η εναλλαγή των συ

Τα κορίτσια θαυμάζουμε και εκτιμάμε τον πατέρα μας. Στα μάτια μας είναι δυνατός και είναι ο μόνος που ξέρει και μπορεί να μας φροντίσει. Αντιπροσωπεύει για εμάς τον τρόπο που ένας άνδρας πρέπει να αντιδράει και να μας συμπεριφέρεται. Η σχέση του κοριτσιού με τον πατέρα του και το πόσο αυτή καθορίζει τη σεξουαλικότητα της και τις μετέπειτα ερωτικές επιλογές της είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί πολύ.  Τι συμβαίνει όμως όταν όλες οι προσδοκίες μας αποδεικνύονται λανθασμένες; Όταν στα μάτια του συντρόφου μας δεν φαντάζουμε πριγκίπισσες; Τι είναι εκείνο που κάνει τελικά τον πατέρα τόσο ξεχωριστό στα μάτια ενός μικρού κοριτσιού;  Και γιατί μέσω των ερωτικών συντρόφων που επιλέγει υπάρχει η τάση να επαναλαμβάνεται αυτή η τόσο ιδιαίτερη σχέση; Ο Freud και το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα Σύμφωνα με τη θεωρία του  Freud  για το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα το παιδί εξιδανικεύει το γονιό του αντίθετου φύλου, και περιγράφονται στο σύνολο τους οι επιθυμίες του παιδιού ως προς τους γονείς και

Η αναζήτηση και η  επιλογή ερωτικού συντρόφου  στην εποχή μας θα έλεγε κάποιος ότι είναι ένας γρίφος για γερούς λύτες. Μία εποχή κρίσης και εξάρτησης από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μία  εποχή αποξένωσης και μοναξιάς  σίγουρα δεν αποτελεί ένα γόνιμο έδαφος για επικοινωνία και συντροφικότητα. Άνθρωποι πάνε και έρχονται, προσδοκίες ματαιώνονται, οι ελπίδες λιγοστεύουν και το αίσθημα μοναξιάς αναζωπυρώνεται.  Καθημερινά  συναντάω ανθρώπους που πραγματικά αναζητούν μία σχέση στοργής, εκείνη την αγκαλιά που ίσως δεν γνώρισαν σαν παιδιά, έναν σύντροφο να τους εμπεριέξει και να κάνουν μαζί μία καινούρια αρχή. Και ενώ όλα ξεκινούν με τους καλύτερους οιωνούς πάντα το φινάλε είναι ίδιο, ματαίωση, απογοήτευση, μοναξιά.  Ερωτικές σχέσεις και επαναλαμβανόμενα μοτίβα Κάνοντας μια ανασκόπηση στις επιλογές ερωτικών συντρόφων θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε ότι υπάρχει ένα κοινό μοτίβο επιλογών, και κάθε  νέα σχέση έχει παρόμοια πορεία με τη προηγούμενη. Πολλές φόρες τείνουμε να το ονομάζ

Η σχέση με τους γονείς μας είναι η πρώτη και ίσως η πιο ιδιαίτερη σχέση στη ζωή μας. Μία σχέση με διαχρονική αξία, καθώς όνειρα, προσδοκίες, και συναισθήματα αναμιγνύονται και συνθέτουν την ιστορία μας. Ένα κουβάρι με εμπειρίες το οποίο χρειάζεται να ξετυλίξουμε για να μπορέσουμε να γνωρίσουμε, να αποδεχθούμε, να αγαπήσουμε ακόμα και να συγχωρήσουμε τους δύο ανθρώπους που καθόρισαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την αγάπη. Μέσα από τα μάτια των γονιών μας μάθαμε να αναγνωρίζουμε τον κόσμο και να διεκδικούμε τη θέση μας μέσα σε αυτόν. Η σχέση μας μαζί τους αποτέλεσε εφόδιο για τη μετέπειτα ζωή μας. Τι είναι όμως εκείνο που καθιστά έναν γονέα καλό; Πόσο έχουμε μέσα μας από τους γονείς μας; Πότε είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τη συμβολή τους στην αυτονομία μας και στον τρόπο επιλογής της ευτυχίας μας; Πως έχει οριοθετηθεί η σχέση μας και πότε θα είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε και να συγχωρήσουμε τα λάθη τους για να προχωρήσουμε παρακάτω; Τα πρόσωπα με τα οποία