ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΝΤΑ

Φίλος, συνάδελφος, σύντροφος, παιδί, γονέας, επαγγελματίας. Αυτοί είναι κάποιοι από τους ρόλους που λίγο πολύ όλοι στην καθημερινότητα μας καλούμαστε να αναλάβουμε. Ρόλοι οι οποίοι εναλλάσσονται ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε και με τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε στην κάθε δεδομένη περίπτωση. Πίσω από κάθε ρόλο κρύβονται η ικανότητα μας να αντιλαμβανόμαστε και να κατανοούμε το περιβάλλον, ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουμε να σχετιστούμε και η συμπεριφορά που υιοθετούμε παίρνοντας κάθε φορά τον αντίστοιχο ρόλο. Ο καθένας μας λοιπόν καλείτε να παίξει έναν ρόλο, που συνειδητά ή ασυνείδητα διαμορφώνει τις σχέσεις που αναπτύσσουμε με τον κοινωνικό μας περίγυρο, τα όρια που θέτουμε και που μας θέτουν. Τι μπορεί να σημαίνει ο κάθε ρόλος που επιλέγουμε για εμάς και την προσωπικότητα μας; Πόσο ασφαλείς νιώθουμε μέσα από το εκάστοτε προσωπείο που επιλέγουμε; Τι θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει η επιλογή μας για τον τρόπο με τον οποίο φαντασιωνόμαστε – έχουμ

Σύμφωνα με το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης το συναίσθημα ορίζεται ως «οποιαδήποτε αναταραχή ή αναστάτωση του νου, αίσθημα, πόθος. Οποιαδήποτε σφοδρή ή εξημμένη ψυχική κατάσταση». Θυμός, θλίψη, φόβος και αγάπη είναι μερικά από τα βασικά συναισθήματα που βιώνουμε ανάμεσα στα εκατοντάδες άλλα συναισθήματα μας, που ίσως δεν είναι εύκολο να αποδοθούν με λέξεις. Αναγνωρίζοντας λοιπόν, πόσο καθοριστικό ρόλο παίζουν τα συναισθήματα μας και ο τρόπος που τα αναγνωρίζουμε και τα βιώνουμε, στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους, καθίσταται σημαντικό, ένα άλλο χαρακτηριολογικό μας γνώρισμα: η  ενσυναισθητική ικανότητα . Πρόκειται για την ικανότητα μας να συναισθανόμαστε, να αντιλαμβανόμαστε και να κατανοούμε τον άλλο. Συναισθηματική Νοημοσύνη και Ενσυναίσθηση Ο Dr Daniel Goleman, καθηγητής του Harvard University και συγγραφέας του βιβλίου «Συναισθηματική Νοημοσύνη: Γιατί το EQ είναι πιο σημαντικό από το IQ;» αναφέρει ότι για κάθε αρμονική σχέση, η ρίζα της φροντίδα

Συχνά έχουμε την αίσθηση ότι οι γύρω μας, μας αδικούν και μας φέρονται άσχημα, παραδείγματος χάριν ένας ζηλόφθονος σύντροφος, ένας επικριτικός γονέας, ένας ανυπόφορος συνάδελφος. Βλέπουμε παντού εχθρούς και μας διαφεντεύει το αίσθημα της αδικίας νιώθοντας ανήμποροι να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας. Τι συμβαίνει όμως όταν ο κύριος εχθρός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός ; Όταν μέσα από τις προβολές μας στους άλλους, μεταθέτουμε τα δικά μας οδυνηρά συναισθήματα; Όταν στη δυσκολία μας να αναγνωρίσουμε και να διαχειριστούμε τον φόβο, την αγωνία και την ενοχή μας, επιτρέπουμε στους «κακοποιητές» μας να γίνουν εκείνοι οι διαβιβαστές των δικών μας συναισθημάτων, για εμάς; Σύμφωνα με τον  Freud  οι άμυνες λειτουργούν στο άτομο ως ένα μέσο να αποφύγει την αναβίωση οδυνηρών εμπειριών του παρελθόντος με φόβο ότι κάτι τέτοιο θα του προκαλούσε ανυπόφορη ψυχική οδύνη. Σύμφωνα με τη Nancy McWilliams στην « Ψυχαναλυτική Διάγνωση » ένα άτομο με αμυντική συμπεριφορά προσπαθεί να αποφύγει ή να διαχε

Το διαζύγιο είναι μια επίπονη διαδικασία τόσο για το ζευγάρι όσο και για τα παιδιά. Όταν λοιπόν έρθει εκείνη η μέρα που οι γονείς θα πρέπει να ανακοινώσουν επίσημα στα παιδιά ότι η «μαμά και ο μπαμπάς» δεν θα είναι πλέον μαζί, θα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι και διαθέσιμοι, ώστε να το διαχειριστούν όσο το δυνατόν καλύτερα, με σκοπό να το βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τις νέες αλλαγές στη ζωή των παιδιών, να μειωθεί η όποια πιθανή επίπτωση στην ψυχική τους υγεία και να ξεπεραστεί το τραύμα. Η αντίδραση του παιδιού μπορεί να είναι έντονη, και να χρειαστεί αρκετό καιρό να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει στο σπίτι και τι αλλαγές πρόκειται να ακολουθήσουν. Η δύσκολη περίοδος που θα ακολουθήσει, τόσο για εσάς όσο και για το παιδί θα είναι δύσκολη και θα χρειαστεί χρόνο για να ξεπεραστούν τα όποια προβλήματα μπορει να προκύψουν. Οι αντιδράσεις του παιδικού ψυχισμού στο διαζύγιο Μέσα από τη διαδικασία του διαζυγίου οι όποιες δυσκολίες προκύψουν στη μετάβαση του παιδιού στη