Τι γίνεται όταν φοβάμαι να σε συναντήσω;
Είναι δύσκολο στις μέρες να εμπιστευτούμε και να επενδύσουμε σε ανθρώπους και καταστάσεις χωρίς δεύτερες σκέψεις και σενάρια καταστροφής. Προβάλλουμε μία εικόνα του εαυτού στους γύρω μας, μέσα από τη κοινωνική μας ζωή, και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υψώνουμε τείχη και πείθουμε τους εαυτούς μας ότι είμαστε αυτάρκεις και ολοκληρωμένοι. Έτσι, ο άλλος καλείται να πάρει έναν δευτερεύοντα ρόλο, μοιραία. Φτιάχνουμε έναν ψευδή εαυτό , κρατώντας αποστάσεις, από φόβο μην μας πληγώσουν. Μην καταλάβουν ότι η ανάγκη που έχουμε για συντροφικότητα είναι η δύναμη που μας οδηγεί να αναζητάμε κάποιον να έρθει κοντά μας. Δηλώνουμε παντοδύναμοι και αυτάρκεις, παρόλο που μέσα μας γνωρίζουμε πόσο ανάγκη έχουμε ένα άλλο μισό να καλύψει το δικό μας κενό. Και πολλές φορές φοβόμαστε να δείξουμε και να εκφράσουμε πόσο διαθέσιμοι είμαστε εμείς να τον δούμε και αναμειχθούμε συναισθηματικά μαζί με τον άλλο. Δημιουργώντας λοιπόν τη φούσκα μας, και φτιάχνοντας τα σενάρια της τέλειας σχέσης και του συντ